14 - ΑΓΑΠΗi


back

Κώστας Καρυωτάκης
ΑΓΑΠΗ

Δροσούλα το ιλαρό το πρόσωπό της
κ’ εγώ ήμουν το κατάξερο ασφοδίλι.
Πώς μ’ έσεισε το ξύπνημα μιάς νιότης
πώς εγελάσαν τα πικρά μου χείλη.

Σάμπως τα μάτια της να μου είπαν ότι
δέν είμαι πλέον ο ναυαγός κι’ ο μόνος
κ’ ελύγισα σάν από τρυφερότη,
εγώ που μ’ είχε πέτρα κάνει ο πόνος.