09 Isolation


zurück

ελληνικά

Der Wind gebar die Nacht und die See
und es ward das Meer und das Meer erkannte seine Tiefe.
Und die Nacht gebar die Bäume und das Moos
und es wurden der Himmel und die Vögel des Himmels und der Vollmond.
Und es ward Licht und das Licht erkannte sein Leuchten.
Der Tage zwei.
Der Wind gebar das Leid und die Musik
und es ward die Träne und die Träne gebar unsere Augen
und das Leid gebar die Jahreszeiten und die Vögel
und die Berge füllten sich mit wilden Tieren, Reptilien und Farben,
und es ward der Weg, und die Wege erkannten ihre Bestimmung.
Der Tage zwei.
Der Wind gebar den Stein und das Eisen
und es ward der Mann und der Mann erkannte seine Kraft
und der Stein gebar Schlamm und Mühe
und ward Messer und Nägel und Wolke.
Und es ward die Frau und die Frau erkannte ihre Einsamkeit
Und die Einsamkeit gebar die Sehnsucht und meine Trauer.
Der Tage vierzehn biblische Geschlechter.

aus *Arkadia II*, Text: Manos Eleftheriou

09 Απομόνωση



Ο άνεμος γέννησε τη νύχτα και το πέλαγος
κι έγινε θάλασσα και γνώρισε η θάλασσα το βάθος της.
Κι η νύχτα γέννησε τα δέντρα και τη χλόη
κι έγινε ουρανός και πουλιά τ' ουρανού και πανσέληνος
κι έγινε φως και γνώρισε το φως τη λάμψη του.
Ημέρες δύο.
Ο άνεμος γέννησε την πίκρα και τη μουσική
κι έγινε δάκρυ και γέννησε το δάκρυ τα μάτια μας
κι η πίκρα γέννησε τις εποχές και τα πουλιά
και γέμισαν τα όρη άγρια ζώα, ερπετά και χρώματα
κι έγινε δρόμος και γνώρισαν οι δρόμοι τη μοίρα τους.
Ημέρες δύο.
Ο άνεμος γέννησε την πέτρα και το σίδερο.
Κι έγινε άντρας και γνώρισε ο άντρας τη δύναμή του
κι η πέτρα γέννησε τη λάσπη και το μόχθο
κι έγινε μαχαίρι και καρφιά και σύννεφο
κι έγινε γυναίκα και γνώρισε η γυναίκα τη μοναξιά της
και γέμισε η μοναξιά τον καημό και τη λύπη μου.
Ημέρες γενεές δεκατέσσερις.

»Αρκαδία ΙΙ«
Στίχοι: Μάνος Ελευθερίου

[3756]